زندگی رسم خوشایندی است

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ?

پرشی دارد اندازه عشق

زندگی چیزی نیست?

که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود

زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد

زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی می پیچد

زندگی" مجذور" آئینه است

زندگی گل به"توان "ابدیت?

زندگی "ضرب" زمین در ضربان دل ما?

زندگی" هندسه "ساده ویکسان نفسهاست.

ای که طوفان در دلم انگیختی

    تو مرا از نو به عشق آمیختی

         ای نفس هایت نسیم سبزه زار

              سقف خانه پر شد از عطر بهار

                  ای دو چشمت رنگ دشت سوخته

                      آتشی در جا من افروخته

       رخت عشقی بر تن عریان من

     بوسه هایت نم نم باران من

 گاهی از من عاشقانه یاد کن

          تو به یادم بوسه ای بر باد کن

قرارمون یادت نره..............

قرارمون رو بال شب.....اون ور پل بی عبور.......................کنار رودی که می ره تا شهر نور............تو کوچه پس کوچه ها گلا یه ها تو جا بزار........................واسه جشن گریه هام شونه هاتو همرات بیار..................................تو کوله بارت کمی نوازش بزار.....یه شال بافته از عشق بنداز رو دوش..........زیر بارون انتظار عمری نشسته ام بی قرار...............توو راه اگه دیدی ابره تیره رو.بگو نبار....به شهر خورشید که رسیدی آفتابو واسم بدزدو بیار.........به ابره تیره بگو نبار.............................................